Een uitdrukking in woorden van een verhaal in steen
Het valt mij moeilijk om in woorden uit te drukken, wat ik in steen vertel.
Allereerst is er een ervaring, een emotie opborrelend uit het diepste van mijzelf, vaag nog, afwezig. Oerthema’s als leven en dood, liefde-haat, maar ook berusting-hoop, schoonheid en verval. Vooral de hoop die je steeds doet verder werken.
Pessimisme is misschien de eerste indruk, maar steeds blijft er een positief element over, doorgaan op zoek naar het Ideale. Ondertussen vertel ik een levensverhaal,
Mijn verhaal is op het eerste gezicht misschien onbegrijpelijk voor een buitenstaander, maar niet voor iemand die dezelfde sensibiliteit bezit.
Elk nieuw werk dat in mij klaar ligt, kan enkel vorm krijgen door het lezen van poëzie, het luisteren naar een chanson van o.a. Neruda, Baudelaire, Lorca, Navarre, Brel e.a.
Ik lees, ik luister, ik kijk, plots een zin, dikwijls totaal uit zijn verband gerukt en mijn werk staat er.
Het is gedaan, een bevrijding en dan een leegte achteraf. Ik heb uitgedrukt wat er op mijn hart lag, maar dan komt de ontgoocheling, want het zegt nooit genoeg, een stimulans om opnieuw te beginnen, steeds op zoek naar het Ideaal.
Eddy Walrave