Met kunstenaars weet je het maar nooit. Dat maakt hen tot interessante wezens. Ze kunnen plots van stijl veranderen, of van richting, als ze zich laten leiden door een nieuwe passie. 16 jaar geleden begon Mark Dedrie met vogelsculpturen, en is sindsdien dat pad blijven volgen. Symboliek en beslotenheid en charmante anekdote maken plaats voor een steviger figuratie. Het is geenszins een unilaterale figuratie, geen documentatie van geziene diersoorten, want hij wil blijven balanceren tussen extremen, tussen figuratie en abstractie.
Kijken we naar zijn werk zoals zich dat ontwikkeld heeft in de laatste negen jaar, dan zien we dat zijn vormen zich zijn gaan openen, zoals een vogel dat uit het ei kruipt en kennis neemt van de wereld. Van besloten, ineenvloeiende, in zichzelf gekeerde vormen, nemen zijn beelden nu de ruimte in. Ze krijgen lucht.
Diep in zijn hoofd begint het, dat kronkelige proces van creatie dat zich aan ons oog onttrekt. Geheimzinniger dan alchemie. Ik zou graag het schedeldak van de kunstenaar willen lichten, om te zien welke ideeën in die grijze massa rondspoken. Ziet hij elk nieuw beeld scherp in gedachten, zoals het worden moet, of zoals het worden kán? Of juist vaag? Of ziet hij naast elkaar de verschillende mogelijkheden? Helaas, bij hem naar binnen kijken gaat niet; ik moet me tevreden stellen met zijn ideeën zoals ze in metaal hun beslag hebben gekregen.
Als ik met hem praat geeft hij duidelijk blijk van de drang tot zichzelf verder te ontwikkelen, zich te vernieuwen. Zegt een stap dichter in de richting van het naturalisme te willen zetten.
“Ik denk aan het toevoegen van een enkel detail.” Hij wacht even, voegt er dan aan toe, “Een enkel detail dat symbool staat voor al die details die ik weglaat, die deel uitmaken van de totale vogel.”
Er zijn nog afstanden af te leggen, verfijningen toe te passen. Zonder die intentie groeit geen enkele kunstenaar, en evenmin de mens. Zonder groei stilstand. In zijn ogen licht een verre horizon op. Hij zegt: “Ik wil verder. Ik kán verder. Ik gá verder.”
In het reiken naar moeilijker opgaven slaat Mark Dedrie zijn vleugels als het ware krachtiger uit en lonkt naar einders die wij niet kunnen zien. Zijn gevoel voor vormgeving en esthetiek in aanmerking nemend, ben ik benieuwd naar wat er komen gaat.
Dat betekent dan ook dat dit boek, en de tentoonstelling waarbij dit boek gepresenteerd wordt, een tussenstop is. Een benchmarkzeggen we in het Engels, de kunstenaar markeert tot waar hij is gekomen, zonder te vergeten dat hij op een gegeven moment ook weer verder wil. Uit ervaring weet ik dat zo’n overzichtstentoonstelling een krachtsinspanning is van jewelste. Het is tevens moment voor bezinning, voor op adem komen na vijf jaar hard werken. Een moment van waarheid ook, want hier gaat de kunstenaar staan, en zegt hardop: “Hier sta ik voor. Kijk, dit ben ik.
tekst: Robin ‘D Arcy Shillcock
Contact :
+32 477 440 414