Een diepe fascinatie voor mensen is mijn onophoudelijke inspiratiebron. Dagelijks merk ik de existentiële pijn van mensen: psychische pijn, statusangst, eenzaamheid, kwetsbaarheid. We krijgen er allemaal mee te maken. We ontkennen het, vermommen het of dragen een masker om ons ‘gezicht’ niet te verliezen. Vanuit die gewaarwording schilder ik intieme bespiegelingen van menselijke emotie: de pijn en de kwelling van de (tegen wil en dank) geconditioneerde mens, gevangen in zijn omgeving en zijn status. De mens die geen ‘pion’ wil zijn en soms niet anders kan. De mens die de dans op het schaakbord van de samenleving wil ontspringen, met anderzijds het besef tussen de plooien van de (moderne) maatschappij te zullen vallen. Desperation – Âmes blessées.
Ook de aantrekkingskracht van de zee, van bossen, van bomen drijven mij dagelijks naar mijn penselen. ‘Mare … ad infinitum’ en ‘Björk’, mijn geliefde berkenbossen.
